Hani bi işi düşünce kedileşen işini bitirdikten sonra da tekrar aslanlaşan insanlar varya (söz meclisten içeri) işte sizler olmasanız aslında hayat o kadar güzel ki; kuşlar ötüşüyor, kelebekler uçuyor , kuzular meliyor falan....
Bazen hayat gerçekten çekilmez oluyor. 'Senden ötürü mü benden ötürü mü' diye sorasım geliyor sonra susuyorum eee tabi benden ötürü. Fazla biriktiriyorum çünkü hayatı sanki bi kazancım olacakmış gibi. Derdimi biriktiriyorum, hüznümü biriktiriyorum, sevincimi, tasamı, kederimi en önemlisi de arkadaşlarımı çok biriktiriyorum ben ya. Tek başıma yeterken neden her gece uykularıma mani olan insanlarla birlikteyim, neden mutsuz olduğum halde onları mutlu etmek için uğraşıyorum hala??? Yani anlayacağın kafamda deli sorular...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder